Co paso do tempo, e coa progresiva informatización do mundo, xurdeu a necesidade de codificar de xeito unívoco as publicacións
que anualmente saen das editoriais.
En 1965 o distribuidor inglés W. H. Smith comezou a diseñar un sistema de orde nos seus novos almacéns informatizados, que se coñeceu como SBN. Este modelo foi de aplicación a partir de 1967. A extensión ao resto do mundo deu lugar ao ISBN, que actualmente manexa mais de medio millón de editoriais de 218 países.
O ISBN consta das seguintes partes:
que anualmente saen das editoriais.
En 1965 o distribuidor inglés W. H. Smith comezou a diseñar un sistema de orde nos seus novos almacéns informatizados, que se coñeceu como SBN. Este modelo foi de aplicación a partir de 1967. A extensión ao resto do mundo deu lugar ao ISBN, que actualmente manexa mais de medio millón de editoriais de 218 países.
O ISBN consta das seguintes partes:
- 2 ou 3 díxitos: País, ou grupo de paises con língua común: exemplo: España 84,
- 3, 4 ou mais cifras: código da editorial (a maior volumen de títulos, código mais corto)
- Un número non especificado de cifras: código do libro asignado pola editorial
- Díxito de control: para detectar erros.
RSS Feed
