O estilo musical do compositor arxentino Carlos Guastavino (1912-2000) revela influencia de compositores europeos como Albéniz, Granados, Rachmaninoff, Chabrier, de Falla, Debussy e Ravel, así como de célebres compositores arxentinos do século XIX, como Alberto Williams, Ernesto Dragonsch , Francisco Hargreaves, Eduardo García Mansilla e en especial Julián Aguirre, co seu estilo delicado e intimista ao piano que foi influencia destacada na obra do autor que nos ocupa. O seu illamento dos movementos modernista e avant-garde que ocorrían ao seu redor, e os contidos conscientemente nacionalista das súas cancións o fan un modelo para compositores populares en Arxentina na década de 1960.
Guastavino publicou máis de cento cincuenta cancións para voz e piano, así como varias pezas para piano solo, corais e música de cámara. Tamén musicou obras de poetas como Rafael Alberti, Leon Benaros, Hamlet Lima Quintana, Atahualpa Yupanqui, Pablo Neruda, Gabriela Mistral e Jorge Luís Borges, entre outros. Poucas das súas cancións contén textos da súa propia autoría. As súas obras para orquestra inclúen Divertissement; fue una vez, comissionada por Colonel de Basil para o seu Ballet Russe orixinal e estreada no Teatro Colón de Bos Aires, en 1942, e a Suite Arxentina, que foi presentada en Londres, París, Barcelona e A Habana polo Ballet Español de Isabel López.
Algunhas das súas cancións como Pueblito, mi pueblo, La rosa y el sauce e Se equívoco la paloma, fixeron un gran éxito no seu país. Ao contrario de moitos compositores, Guastavino obtiña suficiente remuneración dos seus dereitos de autor e de rendemento, non necesitando outro oficio a non ser o de compositor.
Guastavino publicou máis de cento cincuenta cancións para voz e piano, así como varias pezas para piano solo, corais e música de cámara. Tamén musicou obras de poetas como Rafael Alberti, Leon Benaros, Hamlet Lima Quintana, Atahualpa Yupanqui, Pablo Neruda, Gabriela Mistral e Jorge Luís Borges, entre outros. Poucas das súas cancións contén textos da súa propia autoría. As súas obras para orquestra inclúen Divertissement; fue una vez, comissionada por Colonel de Basil para o seu Ballet Russe orixinal e estreada no Teatro Colón de Bos Aires, en 1942, e a Suite Arxentina, que foi presentada en Londres, París, Barcelona e A Habana polo Ballet Español de Isabel López.
Algunhas das súas cancións como Pueblito, mi pueblo, La rosa y el sauce e Se equívoco la paloma, fixeron un gran éxito no seu país. Ao contrario de moitos compositores, Guastavino obtiña suficiente remuneración dos seus dereitos de autor e de rendemento, non necesitando outro oficio a non ser o de compositor.
RSS Feed
